ZO KAN IK BLIJVEN! is voorstel waarin twee opgaves samenkomen: meer woonruimte voor gezinnen in de stad en de transformatie-opgave van de na-oorlogse portiekflats.

In de stad heerst grote scheefgroei tussen de wens van de woonconsument en het aanbod. Een wooncarrière betekent meestal verhuizen naar een plek buiten de stadsgrenzen, terwijl veel stedelingen eigenlijk graag in de stad zouden willen blijven wonen, vanwege de voorzieningen, de bebouwing met karakter of omdat het prettig is zonder files met de fiets naar het werk te gaan. De meesten wíllen eigenlijk helemaal niet weg.

Na de vinex ligt de grote opgave nu in de stad. Met name de transformatie-opgave van de na-oorlogse wijken staat hoog op de agenda. De huidige transformatie-praktijk kent een aantal belangrijke nadelen: woningen worden veelal samengevoegd tot grotere woningen waardoor de woningaantallen achteruit hollen, de investeringen om de casco's aan te passen zijn groot en de buitenruimtes blijven klein. Met andere woorden: zo kan ik nog niet blijven...

Ons voorstel is om bestaande portiekflats zo te transformeren dat alle woningen een riante buitenruimte krijgen en de woningen door de koper later zelf uitbreidbaar zijn. De initiatief fase ligt bij een ontwikkelaar maar risico's worden gedeeld met particuliere opdrachtgevers, het groeimodel zorgt voor een betaalbaar voorstel waarin bewoners kunnen blijven wonen.

Type : Renovatie / Transformatie
Lokatie : Na-oorlogse portiekflats
Opdrachtgever : BNA, Neprom en Nederland wordt anders
Status : Eervolle vermelding voor prijsvraag Zo wil ik wonen en Finalist in prijsvraag Een tweede leven
Periode : 2010 - 2011
Team : WE architecten (Wouter van Alebeek, Erik de Vries) i.s.m. de Alliantie Ontwikkeling